Phnom Penh (11-1-2019)

Vandaag begint de dag wederom aangrijpend, we bezoeken namelijk de beruchte Killing Fields. Ook deze blog kost mij meer moeite om te schrijven, omdat je het niet bepaald als “leuk” kunt omschrijven. Eerder aangrijpend en interessant (als dat het goede woord is).

Beiden vonden dat we ook deze plek moesten bezoeken om een beter beeld te krijgen van het geheugen van Cambodja.

We zijn op de plek waar zo’n 20.000 Cambodjanen op brute wijze zijn vermoord, nadat zij overbracht werden vanuit de Tuol Sleng gevangenis welke we gisteren bezochten.

Met de gruwelijke verhalen van de dag ervoor nog in ons achterhoofd liepen we de toegangspoort door. Ook hier kochten we een ticket inclusief audiotour zodat we nog beter begrepen waar we we nu precies naar keken.

Zo lagen er bijvoorbeeld talloze heuveltjes bedekt met gras, welke dus grondverzakkingen bleken te zijn van de massagraven. Vaak werden hier honderden mensen oneerbiedig bij elkaar in een grote kuil gegooid.

Ook de herdenkingsstuppa midden op het terrein kreeg een heel andere betekenis. Van buitenaf is het een erg mooi gebouw, maar zodra je binnenkomt zie je 17 (!) verdiepingen met schedels en botten. Het getal 17 staat hierbij symbool voor 17 april 1975, de dag waarop de Rode Khmer Phnom Pehn binnen trok. In het gebouw kreeg ik erg het gevoel dat ik aangekeken werd, want alle schedels waren naar buiten geplaatst.

Misschien wel het meest bizarre is dat niet eens alle schedels hier liggen, omdat er simpelweg niet genoeg ruimte voor is. Daar komt bij dat niet alle massagraven hier zijn opgegraven en dat er bij iedere flinke regenbui opnieuw botten naar boven komen uit de grond. Ook kleding komt nog steeds naar boven, wat samen met de botten nog op verschillende plekken te zien was. Echt bizar.

We hebben ook de boom gezien waartegen baby’s vastgehouden aan hun voeten met hun hoofden dood geslagen werden. We kunnen nog steeds niet geloven dat mensen tot zulke dingen toe in staat zijn. De overige verhalen zijn na te lezen op internet en zullen we je voor nu besparen.

Verder kwam je met de audiotour van het ene gruwelverhaal naar het andere en toen we na 2 uur hier te zijn gebleven naar buiten liepen waren we ook vandaag weer behoorlijk sprakenloos.

Na wat gegeten te hebben net buiten het complex was het tijd voor wat afleiding. De laatste dag van onze reis was tenslotte aangebroken en deze wilde we nog enigzins vrolijk afsluiten.

We bestelde weer een tuk tuk, gingen op pad voor wat souveniertjes en besloten voor de 4e keer bij het Friends restaurant te gaan eten. Gewoon omdat kan.

Hier bespraken we met z’n tweeën de mooie en bijzondere dingen die we in deze 3,5 week hebben mogen zien. De olifantentour in Sen Monorom, de tempels in Kampong Thom en Siem Reap, het paradijselijke eiland Koh Rong Samloem en natuurlijk het feit dat een reis op deze manier 3,5 week geleden nog totaal nieuw was voor ons. Wat een fantastische ervaring was dit, een om nooit te vergeten!